Interview met Hakim Bey: de meester spreekt, met mate...

Als je ergens in het midden van een of ander woud in Ierland een man met een lange, grijze baard en een dikke bril ontwaart die op handen en voeten kruipend op zoek is naar paddo's en hallucinogene kruiden dan heb je veel kans dat je op Hakim Bey gestoten bent op zoek naar een bewijs dat de voorhistorische Kelten geestesverruimende middelen gebruikten tijdens hun rituelen. De enigmatische druïde van de apocalyps is zeer moeilijk te vatten voor een interview. Ik slaagde erin om hem vanuit zijn New Yorkse schuilplaats enkele uitspraken te ontfutselen. De meester spreekt, maar met mate...

In het boek 'Celtic Fairy Tales' uit 1892 van de Australische schrijver Joseph Jacobs vond ik een verhaal over Guleesh na guss dhu (Guleesh met de zwarte voeten). Op pag. 21 staat een tekening van een kruid met bloemen en vruchtjes. 'Hij ging ernaartoe, bekeek het plantje van dichtbij en zag dat er zeven takjes uit de stengel groeiden met zeven blaadjes aan elk takje; uit de bladeren vloeide wit sap.' Guleesh gebruikt het sap om zijn vriendin Mary, die in shocktoestand verkeert, in slaap te doen vallen. Als ze de volgende morgen ontwaakt, kan ze weer praten. Jacobs zegt niet welke plant Guleesh gebruikte. Is dit de befaamde Irish Soma waarnaar u op zoek bent?

Hakim Bey: "Het kruid in Guleesh ziet er een beetje uit als een Datura-plant (familie van de Belladonna, bevat het giftige en geestesverruimende atropine, P.W.) maar de tekst laat dit niet uitschijnen. Misschien is het een gefantaseerde of imaginaire plant. Je zou het feitelijk aan een Ierse plantkundige moeten vragen. De mogelijkheid om de spraak terug te schenken, lijkt een beetje op die van een soma maar planten die metamorfosen veroorzaken, die bijvoorbeeld de gave van de poëzie of van de profetie schenken, zijn er nauwer aan verwant dan planten die genezen. Genezen is natuurlijk ook een metamorfose maar dan wel hoofdzakelijk als het herstellen van een oorspronkelijke toestand eerder dan als het boven de norm uitstijgen naar een 'hogere toestand'."

Ik heb geprobeerd om 'Bolo'Bolo' van P.M. tot het einde uit te lezen maar ik ben maar halfweg het boek geraakt. Ik volg P.M. in zijn analyse van de wereldeconomie en de Planetaire Werk Machine. Maar ik haak af als hij schrijft over ibus, takus, sibis, universele taal, enz. Toen enkele maanden geleden de beurzen over de ganse wereld dreigden als een pudding ineen te zakken, dacht ik dat P.M. het voor het rechte eind had en dat het einde van de P.W.M. er eindelijk zou komen. Maar het Telaatkapitalisme heeft blijkbaar een zeer sterke zelfregulerende factor in zich. Er gebeurde niks. Of toch wel?

H.B.: "P.M. zag het jaar 1989 als het jaar van de globalisatie van het Kapitaal maar stelt daar een (dialectisch) antwoord tegenover van een parallelle globalisatie van weerstand - eigenlijk Marx's idee dat wanneer Kapitaal zijn 'laatste crisis' beleeft de internationale arbeidersklasse min of meer de productiemiddelen zal erven (met behulp van revolutionair geweld of erzonder? Hangt ervan af wie Marx leest). Dit lijkt een stap verwijderd van het principe difference and molecularity dat hij voorstelde in Bolo'Bolo. Het neigt naar een meer orthodoxe Marxistische voorstelling van internationalisme en proletarische cultuur. Maar ik heb het daar met hem nog niet over kunnen hebben."

De kranten stonden hier bol van het proces tegen Theodore Kaczynski of de Unabomber. Onze visie en berichtgeving hier in Europa is nogal wazig en eenzijdig, lijkt me. Kunt u me iets zeggen over de manier waarop de media in de VS het proces verslaan? Op welke manier bekijken de Amerikanen Theodore Kaczynski?

H.B.: "Ik weet niet hoe 'de Amerikanen T. Kaczynski zien'. Ik bekijk hem - de Unabomber - als een mislukkeling - zijn geweld tegen symbolische doelwitten en mensen als symbolische doelwitten werd door de media ingehaald als waanzin en terrorisme. Maar ik vind hem nog altijd moedig en ik vind dat hij moet behandeld worden als een politieke gevangene en niet als een gek."

In uw laatste geschriften leek het erop alsof u uit New York weg wilde en de stad wilde omruilen voor het platteland voor de situatie op een of andere manier ontplofte. Je wilde een klooster stichten als een utopia nu. Maar we zagen hier de laatste tijd nogal wat beelden en we lazen artikels waaruit moet blijken dat New York opnieuw één van de veiligste steden van de VS is. Hoe reageer je als rasechte New Yorker op deze berichten?

H.B.: "New York is ok. Het is veiliger omdat de crackheads allemaal dood zijn en niet door de acties van onze burgemeester. Er resten nog enkele boekenwinkels en bibliotheken. Als ik een betere plek kende, zou ik daar gaan wonen."

Sinds de Dutroux-affaire (die helemaal geen pedofiel is maar een ordinaire kindermoordenaar) in België is er over gans Europa (en de wereld?) een heksenjacht ontstaan op alles wat naar pedofilie ruikt. U noemt uzelf in TAZ een anarchistic boy lover. Is het niet gevaarlijk om tegenwoordig openlijk toe te geven dat je graag 'kleine jongens en meisjes' ziet?'

H.B.: "Die vraag is me te autobiografisch. Geen commentaar!"

U bent ook lid van de Moorish Society. Kunt u me daar iets over vertellen?

H.B.: "Ieder die daar meer over wilt weten, kan zich wenden of schrijven naar Shaykh Rafi Shaif Bey, Box 18637, Baltimore MD 21216."

Kunt u iets vertellen over de AAAZ? Was er echt een Tijdelijke Autonome Zone feest op antarctica?

H.B.: "Ja, er was zeker een astral party op Antarctica. Vijftig mensen schreven verslagen waarvan ik vijftig kopieën maakte en verdeelde aan nog eens vijftig rapporteurs. Geen ongelooflijke toevalligheden grepen plaats maar veel gelooflijke."

Komt er ooit een vervolg op TAZ? Hoe zal het vervolg heten? Wordt het PAZ (Permanent Autonomous Zone)? Wordt het een boek of wordt het gepubliceerd op het net? Met andere woorden, waar werkt u momenteel aan?

H.B.: "Mijn boek Millennium dat anderhalf jaar geleden gepubliceerd werd, is bedoeld als een vervolg en een kritiek op TAZ."

Kunt u iets zeggen over de samenwerking met Bill Laswell op de cd 'TAZ' uit '94?

H.B.: "De cd spreekt voor zichzelf. Bill en ik zetten onze samenwerking verder. Binnenkort verschijnt een nieuwe cd Hashisheen, inshallah."

Ik nam onlangs een interview af van Miekal en Lyx van het ecodorp Dreamtime Village in Wisconsin. Is Dreamtime Village een emanatie van uw ideëen?

H.B.: "Dreamtime is geen emanatie van mijn ideëen. Ik ben wel een aanhanger en een regelmatige bezoeker. Ik leer nog altijd van Wisconsin, in het bijzonder van de Effigy Mounds, die in hun geheel een betoverend landschap vormen en van de eccentrieke of naïeve artiesten van de hardstenen grotten, die hetzelfde probeerden te bereiken. Alles samen een Utopia, of toch op zijn minst de sporen ervan."

Tekst: Peter Wullen/Foto: Ira Cohen

interview werd afgenomen in 1998, intussen er natuurlijk veel veranderd, voor een emanatie van de ideeën van Hakim Bey aka Peter Lamborn Wilson, zie het boek 'Ploughing the clouds : the Search for Irish Soma' by Peter Lamborn Wilson, City Light Books, 1997, ISBN 0-87286-326-3.

Quote of the Year 2009.

"Our good craftsman writes. He's absorbed in what takes shape well or badly on the page. His wife, though he doesn't know it, is watching him. It really is he who's writing. But if his wife had X-ray vision she would see that instead of being present at an exercise of literary creation, she's witnessing a session of hypnosis. There's nothing inside the man who sits there writing. Nothing of himself, I mean. How much better off the poor man would be if he devoted himself to reading. Reading is pleasure and happiness to be alive or sadness to be alive and above all it's knowledge and questions. Writing, meanwhile, is almost always empty. There's nothing in the guts of the man who sits there writing. Nothing, I mean to say, that his wife, at a given moment, might recognize. He writes like someone taking dictation. His novel or book of poems, decent, adequate, arises not from an exercise of style or will, as the poor unfortunate believes, but as the result of an exercise of concealment. There must be many books, many lovely pines, to shield from hungry eyes the book that really matters, the wretched cave of our misfortune, the magic flower of winter!"

Roberto Bolaño, '2666', 'Part Five - The Part About Archimboldi', page 786, Picador 2009, ISBN 978-0-330-44743-0.