PMVATC (*)

try to tell

the liars
that lies

are instutionalized
in this moneytized society

they will drive you
off the pedestrian crossing
in their expensive SUVs

and then start swearing
behind tinted windows
saying it’s your fault
you should never have dared
to cross this street

on foot

(30.11.2008)


(*) Paper Money Violates All Ten Commandments

Habeas Corpus - Le Botanique Bruxelles

Le monde contemporain ramène chacun à une multitude de réflexions qui prolonge la loi historique de l’Habeas Corpus en tant que protection du corps contre l’autorité. Or, depuis, les autorités, les manifestations de l’autorité, ont changé, ont revêtu d’autres aspects. Le contrôle et la vision du corps humain changent selon les époques avec, toujours, au centre, la question de sa manipulation, de sa défense. Le corps comme objet et enjeu humain, social et politique, mais aussi, aujourd’hui, le corps organique, génétique, le corps dans l’environnement, plongé dans l’accélération du monde et dans la transformation de la nature.

Habeas Corpus

Nathalie Amand / Otto Ganz - Stephan Balleux / Nicolas Ancion - Ulrike Bolenz / François Delvoye - Dany Danino / Laurent Courtens - Laurence Dervaux / Peter Wullen - Jacques Dujardin / Rony De Maeseneer - Patrick Guaffi / Colette Nys-Mazure - Morgane Le Guillan / Jacky Legge - Mireille Liénard / Jean-Pierre Denefve - Jean-Claude Saudoyez / Françoise Lison-Leroy

Réunis pour cette édition, dix plasticiens et dix écrivains ont décliné Habeas Corpus à leur manière. Les organisateurs ont choisi Bruno Lestarquit pour une trace photographique personnelle de l’installation des œuvres dans les espaces du Botanique. Christian Printz a mis en pages les prises de vue et les textes pour garder en mémoire ces approches contemporaines à quatre mains de l’Habeas Corpus.

Collaboration : Galerie Koma Mons, SMArt, Léon Eeckman Fine Arts Insurance, Service des Arts plastique du Ministère de la Culture.

"Habeas Corpus", Ed. Maison de la Culture de Tournai, LaGalerie.be, Centre Culturel Le Botanique Bruxelles, Bruxelles 2008, DL 2002/4102/2.

1917

they say you have to be at least 110 to have lived the great war it is not true i know it is not true i have been there i carry the war within me all the time big disease inherited from my stepgrandfather chalked truce in my lungs encapsulated bacillus that can be traced back to the trenches at pervyze i will die with it

crooked finger
bullet hole
in soldier's cap

we are the true survivors singing heroic songs about the front his name was angel

(11.11.2008)

Sean O'Hagan talks to Scott Walker - Guardian Sunday November 9 2008

(American singer-songwriter Scott Walker. Photograph: Paul Cox)

In the sixties, he was part of the celebrated pop group the Walker Brothers - known as America's Beatles - but he rebelled against stardom and fled to a monastery before going solo. Since then, 'pop's own Salinger' has retreated ever further from the mainstream with each album. Now, as Jarvis Cocker, Damon Albarn and others line up to perform his work in a series of concerts, he tells Sean O'Hagan, in a rare interview, why he's happy to be a loner.

"Drifting and Tilting" : the Songs of Scott Walker is at the Barbican, London EC2 from Friday November 14 to Sunday November 16. Featuring Damon Albarn, Dot Allison, Jarvis Cocker, Gavin Friday, Michael Henry & Nigel Richards.

http://www.guardian.co.uk/music/2008/nov/09/scott-walker-interview

http://www.andwhoshallgo.com/

http://www.the-drift.net/

Scott Walker als miskend dichter

"I've become the Orson Welles of the record industry. People want to take me to lunch, but nobody wants to finance the picture...I keep hoping that when I make a record, I'll be asked to make another one. I keep hoping that if I can make a series of three records, then I can progress and do different things each time. But when I have to get it up once every 10 years... it's a tough way to work." — Scott Walker in an interview for The Independent, April 1995.

Wie zich ooit een miskend dichter durft te voelen, moet maar eens naar de drie meest recente, indrukwekkende albums van Scott Walker luisteren. Ik luister er trouwens al enkele weken zonder ophouden naar en ik kan er maar niet genoeg van krijgen. 'Climate of Hunter' uit 1984, 'Tilt' uit 1995 en 'The Drift' uit 2006 zijn stuk voor stuk geniale meesterwerken. Oh, en ik vergeet de soundtrack van de magische Franse film 'Pola X' van Léos Carax uit 1996... Muzikale en poëtische bravourestukjes zijn het, waar overigens geen kat naar om keek of naar luisterde ten tijde van het verschijnen en nu nog steeds niet. Ik herinner me de paniekreacties en de bleke gezichten van de bonzen van de platenmaatschappij toen ze alleen op kracht van de naam Scott Walker 'Climate of Hunter' op de wereld loslieten. Het moet zowat hun slechtst verkopende plaat ooit zijn geweest! Het was zo in 1984 en het is zo bijna vijfentwintig jaar later. Scott Walker is natuurlijk een levende legende en een artiest die ons allen ontsnapt. Mijn ervaring is dat de hoofden zich al snel draaien als je een recente plaat van Walker durft op te zetten. The Walker Brothers? Ok! De Brel-interpretaties van Walker? Geen probleem! Maar what the hell is this? De snelle tempowisselingen binnen één nummer, de zachte maar psychotische stem van de meester en de schrille, grillige teksten stellen het geduld van de ongetrainde luisteraar al gauw op de proef. Dit is inderdaad een man die alles had en alles weer verloor: jeugd, schoonheid, stem en extreme populariteit... Maar op latere leeftijd had hij de moed om zijn succes binnenstebuiten te keren. Luisteren naar 'The Drift' is als kijken naar een omgekeerd konijnenvel van een net gevild konijn. De ommezijde van bont. De songs van Walker zijn kleverig en bloederig en zitten vol met blootgelegde aderen. Zijn verhalen gaan over cowboys die in opperste verdwazing en eenzaamheid door de woestijn zwerven of over Elvis die in de ultieme eenzaamheid van de roem praat met zijn overleden tweelingbroer. Zijn nummers stuiteren als gebarsten knikkers en zitten vol bizarre wendingen, zoals het 'ps ps ps ps' in 'A Lover Loves'. De zogenaamde moeilijkheidsgraad van zijn albums is nochtans een fictie, die gecreëerd werd door lieden, die alleen maar luisteren naar Robbie Williams. De albums liggen niet goed in het gehoor, omdat ze doelbewust geen gebruik meer maken van het popidioom waar Walker in opgroeide. Ik vergelijk spitsbroeder Scott Walker graag met die andere Franse chansonnier Alain Bashung, die met 'Fantaisie Militaire' en 'L'Imprudence' twee van de beste albums uit de Franse muziekgeschiedenis maakte: pakkende teksten, originele instrumentatie en een zekere zin voor experiment. In Frankrijk loont dat echter wel. De twee albums van Bashung werden bedolven onder de prijzen en verkochten bovendien ook nog eens heel goed. Een bewijs dat de Fransen zin hebben voor poëzie in een muzikale verpakking. Ik moet dat echter nog zien gebeuren met 'Climate of Hunter', 'Tilt' en 'The Drift'. Het zijn albums die door de mazen van het net van de tijd glijden. Ze zitten nochtans vol met pikante en grappige details. Walker heeft gevoel voor humor, maar de humor zit meestal verpakt in bittere ernst. Het album 'The Drift', dat vorig jaar uitkwam, drijft zelfs op een geniale simpelheid en maakt gretig gebruik van doodgewone muzikale arrangementen (zie 'Buzzers': - het tikken van een vork op glas -) , maar het wordt er heus niet minder complex door. De poëtische kracht neemt er alleen maar door toe. Het muzikale universum van Scott Walker is uniek. Hij maakte de drie beste muziekalbums van de laatste vijftig jaar. Waar geen vlooi naar luisterde. Geen nood echter! Ooit zal hij geroemd worden om zijn kwaliteiten en erkend worden als een groot poëtisch en muzikaal genie, niet omwille van zijn popverleden, maar op basis van zijn latere, rijpere werk.... Misschien moet je daarvoor wel heel erg oud worden of zelfs heel erg dood?

Van de nar die de macht greep

"Ik vrees de wil tot macht
omdat die vrees ik zonder wil
tot macht niet beheersbaar is.

O ja, ik denk te begrijpen
waarom de mens tegen zijn denken
in denkt te moeten geloven.

Want wie wil er horen
te zijn geboren voor niets
dan te zijn geboren?

Liever snijdt men
een ander de keel af dan
dat men zich de eigen oren wast."

(uit: "Gods eclips", gedicht uit de bundel 'Eigenlijk heb je alles al', Huub Beurskens, Meulenhoff 2008.)


"de nar die werken wilde en wilde spelen
greep voor houvast naar de macht, om de macht

te kunnen grijpen strekte hij zijn armen uit
en was gevallen - als in zijn vlucht een nar
de armen strekt vallen zijn vleugels stil -

als de macht hem niet vanaf de noktrapeze
bij de polsen had gegrepen en niet losliet"

(uit: "van de nar die dacht dat hij een clown was", gedicht uit de bundel 'zuurstofschuld', Hans Groenewegen, Wereldbibliotheek 2008)

Landschap in de man

We zijn stilaan afgedwaald naar het tijdperk van de risicoloze poëzie. Wat te doen met deze Tritsmans? Zijn poëzie is zo conventioneel en zo afgemeten braaf. Op de Boekenbeurs mag hij aanzitten naast Hertmans en Nolens. Het risicoloze publiek, dat het jaarlijkse boekenevenement bezoekt, zal hij zeker aanspreken. Op dat vlak betreedt uitgeverij Nieuw Amsterdam platgetreden paden. Tritsmans vertegenwoordigt een reactionaire stroming binnen de nederlandstalige poëzie: de brave huisvader en gemeenteambtenaar die poëzie schrijft voor alleman.

Over 'Man in het landschap' van Marc Tritsmans.

Marc Tritsmans, ‘Man in het landschap’, Nieuw Amsterdam, 2008, ISBN 978 90 468 0498 8.

binnenkort op www.urbanmag.be en www.medium4you.be

The heart of islam

what is the heart
of islam

it is an almond shaped
cake with pika nuts
and apples

bought
in boulangerie
kifin in the heart

of molenbeek

(03.11.2008)

Huub Beurskens zingt William Carlos Williams

Vorig jaar al publiceerde Meulenhoff de uitstekende tweetalige bloemlezing ‘Even dit’, met een selectie van gedichten van de Amerikaanse dichter William Carlos Williams, hertaald door de Nederlandse dichter Huub Beurskens. In zijn nawoord had hij het even over de ontstaansgeschiedenis van Williams' gedicht ‘The Parable of the Blind’, dat geïnspireerd was op het gelijknamige schilderij van Breughel. De bevindingen van Beurskens werden nadien nog eens in dichtvorm gegoten en vonden hun neerslag in het mooie gedicht ‘Schilderkunst en poëzie’ uit de cyclus ‘Vermist’ van zijn nieuwe dichtbundel ‘Eigenlijk heb je alles al’. De bundel bevat oorspronkelijke gedichten, een Trakl-cyclus, een groot aantal hertalingen van andere dichters en ten slotte de kleine, fraaie cyclus ‘Het Vlot’.

William Carlos Williams, ‘Even dit’, keuze, vertaling en nawoord Huub Beurskens, Meulenhoff, 2008, ISBN 90 290 7459 0.

Huub Beurskens, ‘Eigenlijk heb je alles al’, Meulenhoff, 2008, ISBN 978 90 290 8255 6.

binnenkort te lezen op http://www.urbanmag.be/artikel/1434/huub-beurskens-zingt-william-carlos-williams en http://www.medium4you.be/Huub-Beurskens-zingt-William.html