Wire in the age of fragmentation - 'Red barked tree' van Wire

‘Red barked tree’ van de herrezen artpunkband Wire werd in bepaalde media vrij lauw onthaald. Het album zou de scherpte niet meer bezitten van het vroegere werk. Wat moeten een drietal vijftigplussers nog in het huidige muziekklimaat? Voor wie spelen ze eigenlijk nog? Hoe rijm je Wire met ‘the age of fragmentation’, met het jaar 2011? Toch is ‘Red barked tree’ een echte groeiplaat geworden. De plaat is typisch Wire met net dat ietsje meer. Colin Newman, Graham Lewis en Robert Grey zijn trouwens niet de enige artrockers die de laatste tijd weer van zich laten horen. Ook Sonic Youth, The Ex en The Dead C hebben nieuw werk uit dat de moeite waard is om te beluisteren.

Elk nieuw album van Wire zal natuurlijk vergeleken worden met de drie meesterwerken die ze eind jaren zeventig van de vorige eeuw op de wereld loslieten. ‘Pink flag’, ‘Chairs missing’ en ‘154’ kenden hun gelijke niet en inspireerden talloze gitaarbands van de laatste drie decennia. Maar eigenlijk is die vergelijking onterecht. Wire is een band die er liever mee ophield dan zich te blijven herhalen. Na die drie eerste albums volgde een jarenlange stilte. Na bijna een decennium vonden ze zich opnieuw uit met het al even invloedrijke ‘A bell is a cup’, ‘Manscape’ en ‘The drill’. Een kwalitatief mindere derde reünie aan het begin van de noughties leverde ‘Send’ en ‘Object 147’ op.

‘Red barked tree’ luidt de vierde reïncarnatie in. Stichtend lid Bruce Gilbert verliet de band in 2004. Het driemanschap dat overblijft, tekent voor een van de krachtigste statements van de laatste maanden. Het twaalfde album van Wire trapt af met een heuse paranoïde opdonder van een song. Ze maken het de luisteraar in elk geval niet makkelijk. ‘Fuck off out of my face / You're taking too much space’ zingt een furieuze Newman tegen een achtergrond van gitaren in ‘Please take’. ‘Moreover’ is een trashsong zoals we van Wire gewoon zijn. Het radiovriendelijke ‘Smash’ kan dan weer met zijn fuzzgitaren zo de ether in.

De grootste verrassing behield het trio echter voor het einde van het album. ‘Red barked tree’ is zowaar een mooie, atypische ballade opgesmukt met akoestische gitaren, een bouzouki (!) en een orgel. De song is een aanklacht tegen een gek geworden wereld. ‘To find the healing red barked trees’, neuzelt Newman een eind weg en op een emotionele toon die we van hem niet gewoon zijn. Wire bewijst met ‘Red barked tree’ dat ze nog steeds een essentiële én vooral vernieuwende band zijn.

Wire, 'Red barked tree', nu uit op Pink Flag, www.pinkflag.com

http://www.cuttingedge.nl/music/reviews/291836-wire-red-barked-tree-