Violist Eyvind Kang klinkt misschien als muzikale naam niet zo bekend, maar toch werkte hij de laatste tien jaar al aan ongeveer 50 albums mee. Hij mag tot het kruim van de avantgarde gerekend worden na samenwerkingen met Sunn O))), John Zorn, Marc Ribot en Oren Ambarchi. De Amerikaan Kang is de zoon van een Noorse moeder en een Aziatische vader. Die gemengde identiteit heeft vanzelfsprekend een geweldige invloed op zijn composities. Zijn muziek is ergens opgediept uit Perzische, Arabische en Europese vroege bronnen. Zijn laatste album ‘The narrow garden’ op Ipecac, het label van Mike Patton van Faith No More, is een staalkaart van al die invloeden. Denk aan Dead Can Dance, maar dan authentieker.‘The narrow garden’ is een vrij kort maar moeilijk te klasseren, exotisch klinkend album waaraan een 30-tal artiesten meewerkten. De plaat werd ten dele in Seattle en in Barcelona opgenomen. Het eerste nummer ‘Forest Sama’i’ werd geïnspireerd door een Ottomaans-Turkse Sufi muziekvorm, de semai. Het erg mooie ‘Pure nothing’, dat gezongen wordt door Kangs echtgenote Jessika Kenney, heeft als lyrics een gedicht van de Middeleeuwse vorst en eerste troubadour Guilhem IX. ‘Usnea’ klinkt een stuk experimenteler met zijn vreemde vogelgeluiden en ondefinieerbare instrumenten. ‘Mineralia’ is een statig Middeleeuws liefdeslied in de vorm van een pavane.
Het hoogtepunt van de cd is de laatste track, het bijna 9 minuten durende ‘Invisus natalis’, waarop alle Westerse en Oosterse invloeden van Kang heel mooi ineenvloeien. Voor de lyrics speelde Kang even leentjebuur bij de Latijnse dichteres Sulpicia die in de eerste eeuw na Christus leefde. Haar zes overgeleverde gedichten werden teruggevonden in de manuscripten van de Latijnse dichter Tibullus. In haar bekendste gelegenheidsdicht ‘Invisus natalis’ heeft ze het over een ‘gehate verjaardag’, waarbij ze door haar oom uitgenodigd wordt naar het platteland, ver weg van haar geliefde Cerinthus en van de stad, waar meisjes volgens haar toch veel beter gedijen dan op het platteland. De muzikale omlijsting van Kang is gewoonweg prachtig, met een festijn van gitaren, bassen, strijkers die naadloos overgaan in een atonaal en verschroeiend einde.
http://www.cuttingedge.be/muziek/eyvind-kang-narrow-garden
No comments:
Post a Comment