David Sylvian was ooit een blonde popgod. Anders dan vele van zijn muzikale tijdgenoten bewandelde hij geen geëffende paden. Hij volgde een geraffineerd en eigenzinnig traject, dat hem ver voorbij de mainstream bracht. De voorbije drie decennia leken voor hem eerder op een kronkelend bergpad. Sylvian dook even op in het oog van het publiek en verdween alweer. Aan dit hide and seek spelletje lijkt definitief een einde gekomen. De aangekondigde ‘Implausible beauty’ wereldtournee werd onverhoeds afgeblazen wegens gezondheidsproblemen. Wat eerst uitstel was, werd algauw afstel. Het tekent de eigenwijze crooner dat hij zoiets doet. De voorbije tien jaar slaagde hij erin alle verwachtingen van zijn overigens erg trouwe fans naast zich neer te leggen.
Het album ‘Manafon’ uit 2009 was nochtans een ongeëvenaard meesterwerk. Sylvian raakte op die plaat voorgoed los van zijn new romantic roots. Geen spoor van romantiek meer. Wel een korzelige en gebroken achtergrond van experimentele artiesten als Fennesz, Burkhard Stangl, Werner Dafeldecker, Michael Moser en vele, vele anderen. De nadruk lag dit keer op de stem van Sylvian, die helemaal naar voor gemixt werd en de harde, poëtische teksten. Op ‘Died in the wool’ deed hij net het omgekeerde. De spaarse soundtracks van ‘Manafon’ werden overgoten met een strijkersarrangement van Dai Fujikura. Sylvian begreep misschien dat hij even te ver gegaan was. De fans schreeuwden algauw opnieuw om de goede, oude popgod Sylvian.
Tussen de twee albums door verscheen het niet te versmaden compilatiealbum ‘Sleepwalkers’, een verzameling nummers die hij samen met een keur van bevriende artiesten schreef, onder meer Joan As Policewoman, Steve Jansen, Burnt Friedman en Ryuichi Sakamoto. En nu is er dus de dubbelaar ‘Victim of stars’, een terugkeer naar Virgin Records voor een compilatiealbum met de beste nummers van zijn soloalbums van de afgelopen dertig jaar. Wat ons betreft is dit een overbodig overzicht. We kennen alle nummers bijna van buiten. We vinden het ook jammer dat de credit sheet zo bondig is. We vonden nauwelijks vermeldingen van bijdragen van de artiesten die Sylvian de afgelopen decennia groots maakten. Ook het artwork kon ons niet onverdeeld gelukkig maken. We zien een peinzende, jonge Sylvian met blonde haardos aan de rand van een hooggebergte. Een kleinere foto van een oudere Sylvian met stoppelbaard op de inlegkaart. Slechts een nieuw nummer: ‘Where’s your gravity?’ met Jan Bang en Eivind Aarset, dat opgedragen werd aan Kristamas Klousch, het wolfmeisje dat voor de hoes van ‘Sleepwalkers’ poseerde. Wat de toekomst zal brengen voor David Sylvian weten we niet. Hijzelf waarschijnlijk nog veel minder.
http://www.cuttingedge.be/muziek/david-sylvian-victim-stars
No comments:
Post a Comment