‘Zuurstofschuld’ van Hans Groenewegen is geen dichtbundel van deze tijd. De realiteit schemert er nauwelijks door. De sfeer van de gedichten ademt het gewijde halfduister van een middeleeuwse kapel waar nauwelijks licht doorkomt en zachte orgelmuziek uit het niets opborrelt. De voordracht van Ben Zwaal en Samuel Vriezen op de bijbehorende cd is gedragen en cerebraal. Eén keer becommentarieert de dichter vanuit zijn monnikenerker het wereldgebeuren. ‘overgrootvader, waarom heeft uw huis zulke dikke muren/omdat, meisje, het geen nederlands huis meer is, maar een europees fort’, klinkt het ironisch in ‘het huis van thorbecke, brokstukken’. Temidden de rotzooi en de brokstukken, die men nu poëzie noemt, is ‘zuurstofschuld’ een ware verademing. Wars van hermetisme is deze poëzie van de omslagillustratie van Paul Klee tot de polyfone en polyglotte voordracht van het mooie ‘winterspitsalba’ een juweeltje van discrete eruditie en intelligentie.
Hans Groenewegen, ‘Zuurstofschuld’, Wereldbibliotheek, Amsterdam 2008, ISBN 978 90 28422728 + bijbehorende cd met voordracht van Ben Zwaal en Samuel Vriezen.
artikel te lezen op http://www.urbanmag.be/artikel/1433/het-ademen-van-hans-groenewegen en http://www.medium4you.be/Het-ademen-van-Hans-Groenewegen.html
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment